Του Χαράλαμπου Πετρά, Life Coach
Μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι οφείλονται κυρίως στην έντονη ανισορροπία εργασιακού και προσωπικού χρόνου που χαρακτηρίζει συνολικά τον τρόπο ζωής τους. Η κακή διατροφή, η υπερβολική ενασχόληση με την καθημερινή εργασία και το διαδίκτυο, η απουσία ουσιαστικών συναισθηματικών δεσμών και η απόσυρση από κοινωνικές δραστηριότητες έχουν κυριαρχήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι η διατήρηση μιας ισορροπίας που τόσο αναγκαία είναι, έχει καταλήξει ένα δύσκολο και συχνά ανεπιτυχές εγχείρημα. Όμως ακριβώς μια ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και εργασιακή ζωή, είναι εκείνη που θα επιτρέψει και θα συνεισφέρει στη βελτίωση της απόδοσης τόσο σε επαγγελματικό όσο και προσωπικό/οικογενειακό επίπεδο.
Όλο και πιο συχνά οι πελάτες μας στο life coaching περιγράφουν τη ζωή τους εκτός ισορροπίας, αφιερώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στην εργασία και ελάχιστο για τον εαυτό τους. «Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου», «θα ήθελα να σε δω να προσφέρεις μικρά δωράκια στον εαυτό σου καθημερινά, πράγματα που σε ευχαριστούν και σε ξεκουράζουν», αποτελούν φράσεις που χρησιμοποιούμε στις πρώτες συνεδρίες και γίνονται δεκτές με χαρά και ανακούφιση. Το αυξημένο στρες και οι δυσανάλογες προσδοκίες από τον εαυτό, δεν επιτρέπουν τέτοιες απλές θετικές σκέψεις να ακουστούν. Τις περισσότερες φορές, πιστεύουν ότι «χρειάζεται» να δουλεύουν ασταμάτητα για να ζήσουν καλύτερα κι αυτό καταλήγει σε αντίθετα αποτελέσματα. Ξεπερνώντας τα όρια και αδιαφορώντας για τις επιθυμίες του σώματος, προκαλείται ανισορροπία η οποία καταλήγει σε μια κακή, δυσάρεστη ζωή. Ο Coach με ανοιχτού τύπου ερωτήσεις και την ενεργή ακρόαση, βοηθά τους πελάτες του να επεξεργαστούν σε ένα ασφαλές περιβάλλον αποδοχής, αυτές ακριβώς τις γνωσίς (ιδέες, απόψεις) που θεωρούν απόλυτες. Τους δίνουμε δηλαδή την ευκαιρία να αναστοχαστούν πάνω σε δυσλειτουργικές για εκείνους βεβαιότητες. Αυτές μπορεί να είναι:
- «έχω μάθει να εργάζομαι έτσι από παιδί, και με αυτόν τον τρόπο επιβιώνω».
- «αν συνεχίσω με αυτούς τους ρυθμούς αλλά και αν επιμείνω λίγο παραπάνω, σύντομα θα πετύχω τον στόχο μου».
- «η οικογένειά μου περιμένει πολλά από μένα, δεν έχω δικαίωμα να αφιερώσω χρόνο για τον εαυτό μου»
- «είμαι στην αρχή ακόμα και δεν μου επιτρέπεται να χάνω χρόνο σε ξεκούραση και εκδρομές».
Το μυαλό και το σώμα εκδηλώνουν διαφορετικές επιθυμίες και ανάγκες, με το μυαλό τις περισσότερες φορές να «αδιαφορεί» για τα σωματικά και ψυχικά μας όρια, δηλαδή τις αντοχές μας. Αυτά τα όρια είναι μοναδικά για κάθε άνθρωπο και η σύγκριση με τους άλλους αποτελεί τελικά έναν ακόμη λάθος τρόπο σχέσης με τον εαυτό μας. Δυστυχώς, οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι να«ακούν» το σώμα τους μόνο όταν ασθενήσουν ή καταλήξουν στην απόγνωση ενός αδιεξόδου. Η «αδιαφορία» αυτή και η υπερβολική πίεση του σώματός μας, οδηγεί σε έντονα γνωστικά ελλείμματα όπως αδυναμία συγκέντρωσης, αναποφασιστικότητα και γενικά πτώση της αποτελεσματικότητάς μας. Αυτή η αποτυχία οδηγεί με τη σειρά της σε απογοήτευση και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που δύσκολα διασπάται. Φαίνεται τελικά, ότι η βασικότερη δεξιότητα που πρέπει να καλλιεργήσουμε στον εαυτό μας είναι να «ακούμε» το σώμα μας και να επιτρέψουμε στο μυαλό μας να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τα ψυχοσωματικά μας όρια.
Photo from: http://www.transitionpg.com/
RSS Feed